Я імя тваё напісаў на граніце,
дзе высяцца кручы, прыбрэжныя горы,
каб вечна яго азаралі зарніцы
і песьцілі хвалі паўдзённага мора.
Я хмельную чару абвіў тваім імем,
каб вусны заўсёды яе цалавалі,
калі запалае віно залатымі
праменьнямі сонца ў празрыстым крыштале.
Разойдуцца хутка дарог каляіны
і хто, апроч скалаў і хмельнае чары,
мне скажа ў далёкай, у роднай краіне,
што знаў я цябе наяву, а ня ў марах?
1943
|
|
